مرسی :)

خوش خرامان می روی ای جان جان بی من مرو

 ای زمین بی من مروی و ای زمان بی من مرو

این با تو خوش است و آن جهان با تو خوش است

ای نظر بی من مبین و ای روان بی من مرو

شب ز نور ماه روی خویش را بیند سپید

من شبم تو ماه من بر آسمان بی من مرو

خار ایمن گشت ز آتش در پناه لطف گل

تو گلی من خار تو در گلستان بی من مرو

در خم چوگانت می تازم چو چشمت با من است

 همچنین در من نگر بی من مران بی من مرو

چون حریف شاه باشی ای طرب بی من منوش

 چو نشان من تویی ای بی نشان بی من مرو

وای آن کو اندر این ره می رود بی دانشی

دیگرانت عشق می خوانند و من سلطان عشق